жизнь после ...

В животе беременной женщины разговаривают двое младенцев.

Первый: «Думаешь, есть жизнь после родов?»

Второй: «Да, конечно! Это же понятно, что жизнь после родов существует. Мы здесь только для того, чтобы стать достаточно сильными и подготовленными к тому, что нас ожидает потом».

Первый: «Это глупость! Невозможна никакая жизнь после родов! Ты разве представляешь как это могло бы выглядеть?»

Второй: «Я не знаю всех деталей, но думаю, что там будет больше света, и мы, вероятно, сможем сами ходить и даже есть своим ртом».

Первый: «Какая ерунда! Это вообще смешно и невозможно делать все самим! У нас есть пуповина, которая нас питает. Я просто уверен, что не существует жизни после родов, ведь наша пуповина слишком коротка!»

Второй: «А я уверен, что это возможно. Просто все будет немного по-другому. Это только надо себе представить».

Первый: «Но ведь оттуда ещё никто никогда не возвращался! И вообще, жизнь – это одно большое страдание в темноте, которая заканчивается родами!»

Второй: «Да, нет! Честно говоря, я не знаю, как будет выглядеть наша жизнь после родов, но в любом случае, мы увидим маму, и она позаботится о нас».

Первый: «Маму? Ты веришь в маму? И где же она находится?»

Второй: «Она везде вокруг нас, мы в ней пребываем и, благодаря ей, движемся и живем, без нее мы просто не можем существовать».

Первый: «Полная ерунда! Я не видел никакой мамы, и поэтому ясно, что ее просто нет».

Второй: «Не могу с тобой согласиться. Ведь иногда, когда все вокруг затихает, можно услышать, как мама поет, и почувствовать, с какой любовью она поглаживает наш мир. Поверь, настоящая жизнь начнется только после родов!»

Գաղտնի ծրագրերը

Համեմատեք ծերուկ Ալենի 1945 թվականի ''երազանքներն'' այսօրվա իրականության հետ:

Առ այսօր հետաքրքրական ու այժմեական է ԱՄՆ ԿՀՎ-ի նախկին տնօրեն Ալեն Դալեսի 1945թ. ելույթը՝ արտասանված ԱՄՆ Կոնգրեսում (հատված):

“…Քաոս սփռելով, մենք աննկատ, իրենց իրական արժեքները կփոխենք կեղծերով եւ կստիպենք նրանց հավատալ այդ կեղծ արժեքներին: Գրականությունից եւ արվեստից մենք աստիճանաբար դուրս կմղենք նրա հասարակական էությունը. դուրս կմղենք նկարիչների մոտից ժողովրդի հոգու խորքում կատարվող գործընթացների պատկերման եւ ուսումնասիրության ցանկությունը, իսկ գրականությունը, թատրոնը, կինոն պետք է պատկանեն եւ փառաբանեն միայն ամենազազրելի մարդկային զգացումները: Մենք պետք է օգնենք եւ բարձրացնենք այնպիսիներին, որոնք կսկսեն սերմանել, սրսկել մարդկային գիտակցությունում սեքսի, բռնության, սադիզմի, դավաճանության, այլ խոսքերով՝ ցանկացած անբարոյականության պաշտամունք: Պետության ղեկավարությունում մենք քաոս եւ անկարգություն կստեղծենք: Մենք աննկատ, բայց ակտիվ եւ մշտապես, կօժանդակենք չինովնիկների հիմարությունը, կաշառակերությունը, անսկզբունքայնությունը: Ազնվությունը եւ օրինավորությունը կծաղրվեն, կդառնան անցյալի մնացուկ ու ոչ մեկին այլեւս պետք չեն լինի: Ստահակությունն ու հանդգնությունը, սուտն ու կեղծիքը, հարբեցողությունն ու թմրամոլությունը, միմյանց հանդեպ անասնական վախն ու անամոթությունը, դավաճանությունն ու ժողովուրդների թշնամությունը մենք ճարպկորեն եւ աննկատորեն կսերմանենք: Եվ միայն քչերը կենթադրեն կամ կհասկանան, թե ինչ է կատարվում: Բայց նման մարդկանց մենք կդնենք անօգնական վիճակի մեջ, կդարձնենք խեղկատակ: Կգտնենք միջոցներ՝ նրանց զրպարտելու եւ հասարակության տականք հայտարարելու…”:

Սա, իհարկե, ԽՍՀՄ-ը քանդելու անգլո-(սաքսոնական) ամերիկյան մասոնական ծրագիր էր, սակայն, այժմ էլ այն կիրառելի է՝ ցանկացած երկիր քարուքանդ անելու դեպքում, որի ականատեսն ենք հիմա մեր իրականության մեջ եւ առհասարակ…Քրիստոնյաներ  wake up!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

1=100000

Մեկը Աստծուն հարցնում է.

-Տե´ր, ի՞նչ է քեզ համար 1000000 տարին:
-Մեկ վայրկյան, զավակս:
-Տե´ր, իսկ ի՞նչ է քեզ համար 1000000 դոլարը:
-Մի ցենտ, զավակս:
-Տե´ր, ինձ մի ցենտ  կտաս:
-Մի վայրկյան սպասի´ր, զավակս....

Երկու ընկեր

Մի անգամ անապատում երկու ընկեր կռվեցին և մեկը մյուսին ապտակ հասցրեց: Վերջինս, ցավ զգալով, բայց ոչինչ չասելով, գրեց ավազի վրա.«Այսօր իմ ամենալավ ընկերը ինձ ապտակեց»:
Շարունակեցին ճանապարհը, գտան օազիս և որոշեցին լողանալ: Նա ով ապտակ էր ստացել փրկվեց խեղդվելուց, ընկերը փրկեց: Երբ ուշքի եկավ, գրեց քարի վրա.«Այսօր իմ ամենալավ ընկերը փրկեց իմ կյանքը»: Նա, ով ապտակ էր հասցրել և փրկել էր ընկերոջ կյանքը, հարցրեց.
-Երբ քեզ ապտակեցի, դու ավազի վրա գրեցիր, իսկ հիմա քարի վրա: Ինչու՞:
Ընկերը պատասխանեց.
-Երբ մեզ նեղացնում են, մենք պետք է ավազի վրա գրենք, որպեսզի քամիները կարողանան ջնջեն: Իսկ երբ մեզ լավություն են անում, պետք է քարի վրա գրվի, որպեսզի ոչ մի քամի չկարողանա ջնջել:

just DO it

18-րդ դարի 2-րդ կեսին Ջոն Ուեսլին, անցնելով Անգլիայի գյուղական վայրերով, ապշում է` տեսնելով գյուղացիների աղքատ, անբարեկեցիկ և հուսահատ վիճակը: Նրա մոտ միտք է ծագում` տեղի կանանց բաժանել ծաղիկների սերմեր և հայտարարել մրցույթ լավագույն այգու համար: Արդյունքում, Անգլիայի գյուղական վայրերն այսօր համարվում են ամենագեղեցիկներից մեկն աշխարհում: Ընդամենը մեկ մարդ, առանց կողմնակի օգնության, փոխեց մի ամբողջ երկրի գյուղական վայրերի տեսքը:

Առաջինը` ՍԵՐ

Նորակազմ ընտանիքին հյուր են գալիս երջանկությունը, առողջությունը, հարստությունը և սերը:
Սկեսրայրն ասում է,- թող ներս գա առողջությունը, այն ինձ շատ է հարկավոր:
Սկեսուրն ասում է,- թող ներս գա հարստությունը, մենք նրա կարիքը շատ ենք զգում:
Տղան ասում է,- թող ներս գա երջանկությունը, երկար ժամանակ է ինչ փնտրում եմ:
Հերթը հասնում է հարսին, նա էլ ասում է թող ներս գա սերը:
Որպես իրենց ընտանիքի նոր անդամ որոշում են կատարել հարսի ցանկությունը:
-Թող ներս մտնի սերը:
Սիրո հետևից ներս են մտնում և՛երջանկությունը, և՛հարստությունը, և՛ առողջությունը:Երբ հարցնում են, թե ինչու ներս մտան մնացածը, չԷ, որ մենք ընտրեցինք միայն սիրուն, նրանք պատասխանում են՝ որտեղ սեր կա մենք այնտեղ ենք:

Cтакан

Профессор начал свой урок с того, что взял в руку стакан с небольшим количеством воды. Он поднял его таким образом, чтобы все его увидели, и спросил студентов:
  - Как вы думаете, сколько весит этот стакан?
  - 50 грамм, 100 грамм, 125 грамм, - отвечали студенты.
  - Я действительно не узнаю, пока не взвешу его, - сказал профессор, - но мой вопрос таков: что бы произошло, если я бы его держал, как сейчас, в течение нескольких минут?
  - Ничего, - сказали студенты.
  - Хорошо, а что бы случилось, если я бы его держал, как сейчас, в течение часа? - спросил профессор.
  - Ваша рука начала бы болеть, - сказал один из студентов.
  - Вы правы, ну, а что бы произошло, если бы я его держал весь день?
  - Ваша рука бы онемела, у вас было бы сильное мышечное расс,тройство и паралич, и на всякий случай пришлось бы поехать в больницу.
  - Очень хорошо. Но пока мы тут обсуждали, изменился ли вес стакана? - спросил профессор.
  - Нет.
  - А что же заставляет болеть руку и вызывает мышечное расстройство?
  Студенты были озадачены.
  - Что мне надо сделать, чтобы все это исправить? - снова спросил профессор.
  - Поставьте стакан, - сказал один из студентов.
  - Точно! - сказал профессор. - С жизненными проблемами всегда так. Только подумай о них несколько минут, и они с тобой. Подумай о них подольше, и они начнут зудеть. Если думать еще дольше, они тебя парализуют. Ты ничего не сможешь сделать. Важно думать о проблемах в жизни, но еще важней уметь отложить их: на конец рабочего дня, на следующий день. Так ты не устаешь, просыпаешься каждый день свежий и сильный. И ты можешь управлять любой проблемой, любого рода вызовом, идущим с тоб

...անքննելի են

Մի մարդ քայլում է ծովափով ու անվերջ մտացում է ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ սկզբի և
այնպիսի հարցերի շուրջ , որոնց մասին շատ մտծողներ արտահայտվել են
այսպես.
-«ԱՍՏԾՈ ճանապարհները անքննելի են...»
ԵՎ հանկարծ մի մանկան է հանդիպում, որը իր փոքրիկ դույլով օվկիանոսից
ջուր էր վերցնում ու լցնում ավազի մեջ իր իսկ կողմից փորված փոսի մեջ…
Մի քիչ նայելուց հետո այս մարդը երեխային ասում է.
-Այդ ի՞նչ ես անում:
-Ուզում եմ օվկիանոսը լցնել այս փոսի մեջ:
-Փոքրիկ, ինչու՞ ես չարչարվում, չե՞ս հասկանում, որ էս ահռելի օվկիանոսը չես
կարող տեղավորել այդ փոքրիկ փոսի մեջ:
Այդ խոսքերի վրա այս մանուկը հրեշտակ է դարնում ու հեռանում, ասելով.
-Իսկ դու ինչպ՞ս ես փորձում ԱՍՏՎԱԾԱՅԻՆ իմաստությունը տեղավորել
այդ քո փոքրիկ ուղեղի մեջ ...))))

Նիկիա -325

   325թ. Կոնստանդիանոս Ա Մեծի կողմից Նիկիա քաղաքում հրավիրվում է  քրիստոնյա եկեղեցու վարդապետների ժողով: Իր որոշումների ավանդական քրիստոնյա եկեղեցիների կողմից ընդունման շնորհիվ ճանաչվել է տիեզերական: Ժողովին մասնակցել է 318 եպիսկոպոսներ, այդ թվում Հայաստանից Գրիգոր Լուսավորչի որդի Արիստակեսը:
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԱՎԵՏԱՐԱՆԱԿԱՆ ԸՆՏԱՆՔԻ ԲՈԼՐ ԵԿԵՂԵՑԻՆԵՐՆ ԸՆԴՈՒՆՈՒՄ ԵՆ ԱՅՍ ՀԱՆԳԱՆԱԿԸ,ՈՒՍՏԻ ԶԱՐՄԱՆԱԼԻ Է ,ՈՐ ՈՐՈՇ ՇՐՋԱՆԱԿՆԵՐՈՒՄ ԱՅՍ ՀԱՆԳԱՄԱՆՔԸ ԱՆՏԵՍՎՈՒՄ Է,ԻՍԿ ԴԱ ԽՈՍՈՒՄ Է ԵՐԿԱԿԻ ՍՏԱՆԴԱՐՏԵՐԻ ԿԻՐԱՌՄԱՆ ՄԱՍԻՆ/չի մերժի բայց կտա?)))/
Հավատում ենք մեկ Աստծո` ամենակալ Հորը, երկնքի և երկրի, երևելիների և աներևույթների Արարչին: Եւ մեկ Տիրոջ` Հիսուս Քրիստոսին, Աստծո Որդուն, ծնված Հայր Աստծուց Միածին, այսինքն` Հոր էությունից: Աստված` Աստծուց, լույս` լույսից, ճշմարիտ Աստված` ճշմարիտ Աստծուց, ծնունդ և ոչ թե` արարած: Նույն ինքը` Հոր բնությունից, որի միջոցով ստեղծվեց ամեն ինչ երկնքում և երկրի վրա` երևելիներն ու անևերույթները: Որ հանուն մեզ` մարդկանց ու մեր փրկության համար` իջավ երկնքից, մարմնացավ, մարդացավ, ծնվեց կատարելապես Ս. Կույս Մարիամից Ս. Հոգով: Որով` ճշմարտապես, և ոչ կարծեցյալ կերպով առավ մարմին, հոգի և միտք և այն ամենը, որ կա մարդու մեջ: Չարչարվեց, խաչվեց, թաղվեց, երրորդ օրը Հարություն առավ, նույն մարմնով բարձրացավ երկինք, նստեց Հոր աջ կողմում: Գալու է նույն մարմնով և Հոր փառքով` դատելու ողջերին և մահացածներին: Նրա թագավորությունը չունի վախճան: Հավատում ենք նաև Սուրբ Հոգուն` անեղ և կատարյալ, որը խոսեց Օրենքի, մարգարեների և ավետարանների միջոցով: Որն իջավ Հորդանանի վրա, քարոզեց առաքյալների միջոցով և բնակություն հաստատեց սրբերի մեջ: Հավատում ենք նաև մեկ, ընդհանրական և առաքելական եկեղեցու, մի մկրտության, ապաշխարության, մեղքերի քավության և թողության: Մեռելների հարության, հոգիների և մարմինների հավիտենական դատաստանի, երկնքի արքայության և հավիտենական կյանքի:

Если бы

Если бы ты никогда не был в беде, ты б не знал, что Я всегда прихожу на помощь.
  Если бы ты никогда не был разбит, ты б не знал, что Я могу сделать тебя целым вновь.
  Если бы ты никогда не проходил трудностей, ты б не знал, что Я – Спаситель.
  Если бы ты никогда не чувствовал страданий, ты б не знал, через что прошел Иисус.
  Если бы ты не проходил через огонь, ты б не стал чистым.
  Если бы ты никогда не грустил, ты и не знал, что Я есть Утешитель.
  Если бы у тебя никогда не было проблем, ты б не знал, что Я могу решить их.
  Если бы ты никогда не совершал ошибок, ты б не знал, что Я прощаю.
  Если бы Я никогда не исправлял тебя, ты б не знал, что Я люблю тебя.
  Если бы ты знал все, ты б не знал, что Я даю ответы на вопросы.
  Если бы Я дал тебе все сразу, ты б никогда не научился ценить это.
  Если бы ты имел всю силу и власть, ты б не научился зависеть от Меня.
  Если бы твоя жизнь была идеальна, Я был бы не нужен тебе!

Գոյություն ունի՞ արդյոք չարը

Համալսարանում պրոֆեսորն իր ուսանողներին մի հարց տվեց.
- Այն ամենը, ինչ գոյություն ունի ստեղծել է Աստվա՞ծ։
Մի ուսանող համարձակ պատասխանեց.
- Այո, Աստված է ստեղծել։
- Աստված ստեղծել է ամեն ի՞նչ։
- Այո, պարոն,- պատասխանեց ուսանողը։
Պրոֆեսորը հարցրեց.
- Եթե Աստված է ստեղծել ամեն ինչ, ուրեմն Աստված է ստեղծել չարը, քանի որ այն գոյություն ունի։ Եվ համաձայն այն սկզբունքի, որ մեր կատարած գործերն են մեզ բնութագրում, ուրեմն Աստված հենց ինքը չա՞րն է։
Ուսանողը, այդպիսի պատասխան լսելով, լռեց։ Պրոֆեսորը շատ գոհ էր ինքն իրենից։ Նա պարծեցավ ուսանողների մոտ, որ ինքը մեկ անգամ ևս ապացուցեց, որ Աստծո հանդեպ հավատը միֆ է։
Մեկ ուրիշ ուսանող ձեռք բարձրացրեց և ասաց.
- Կարո՞ղ եմ ձեզ հարց տալ, պրոֆեսո՛ր։
- Իհարկե,- պատասխանեց պրոֆեսորը։
Ուսանողը վեր կացավ և հարցրեց.
- Պրոֆեսոր, ցուրտը գոյություն ունի՞։
- Դա ի՞նչ հարց է, իհարկե, գոյություն ունի։ Դու երբևէ չե՞ս մրսել։
Ուսանողները ծիծաղեցին երիտասարդի հարցի վրա։ Նա ասաց.
- Իրականում, պարոն, ցուրտը գոյություն չունի։ Ֆիզիկային օրենքների համաձայն, այն, ինչ մենք ցուրտ ենք անվանում, ջերմության բացակայությունն է։
Առարկան կամ մարդուն կարելի է ուսումնասիրել՝ ելնելով այն բանից, թե արդյո՞ք օժտված է էներգիայով, կամ էներգիա արձակու՞մ է։ Բացարձակ զրոն (-460°՝ ըստ Ֆարենհայթի) ջերմության լրիվ բացակայությունն է։ Այդ ջերմաստիճանում ողջ մատերիան դառնում է իներտ և հակազդելու անընդունակ։ Ցուրտը գոյություն չունի՛։ Մենք այդ բառը ստեղծել ենք, որպեսզի բնութագրենք, թե ինչ ենք զգում ջերմության բացակայության դեպքում։
Ուսանողը շարունակեց.
-Պրոֆեսո՛ր, խավարը գոյություն ունի՞։
- Իհա՛րկե, գոյություն ունի։
- Դուք դարձյալ սխալվում եք, պարո՛ն, խավար նույնպես գոյություն չունի։ Իրականում խավարը լույսի բացակայությունն է։ Մենք կարող ենք ուսումնասիրել լույսը, բայց ո՛չ խավարը։ Մենք կարող ենք օգտագործել Նյուտոնի պրիզման, որպեսզի սպիտակ լույսը տարրալուծենք բազմաթիվ գույների և ուսումնասիրեք յուրաքանչյուր գույնի տարբեր ալիքների երկարությունները։ Դուք չեք կարող չափել խավարը։ Լույսի սովորական ճառագայթը կարող է թափանցել խավարի աշխարհը և լուսավորել այն։ Դուք ինչպե՞ս կարող եք իմանալ, թե որևէ տարածություն որքանով է խավար։ Դուք չափում եք, թե որքան լույս է առկա, այնպես չէ՞։ Խավարը մի հասկացություն է, որը մարդն օգտագործում է, որպեսզի նկարագրի, թե ինչ է կատարվում, երբ բացակայում է լույսը։
Ի վերջո, երիտասարդը հարցրեց պրոֆեսորին.
- Պրոֆեսոր, չարը գոյություն ունի՞։
Այս անգամ պրոֆեսորը անվստահ պատասխանեց.
- Իհարկե, ինչպես արդեն ասացի։ Մենք ականատես ենք դառնում նրան ամեն օր։ Դաժանություն, բազմաթիվ հանցագործություններ, բռնություններ՝ ողջ աշխարհով մեկ։ Այս օրինակները ոչ այլ ինչ են, եթե ոչ չարի դրսևորումներ։
- Չարը գոյություն չունի, պարո՛ն, կամ, համենայնդեպս, այն գոյություն չունի Նրա համար։ Չարը պարզապես ԱՍՏԾՈ բացակայությունն է։ Այն նման է խավարին և ցրտին. բառ է, որն ստեղծվել է մարդու կողմից՝ Աստծո բացակայությունը բացատրելու համար։ Աստված չի ստեղծել չարը։ Չարը ո՛չ հավատ է, ո՛չ սեր, որոնք գոյություն ունեն, ինչպես լույսն ու ջերմությունը։ Մարդու սրտում աստվածային սիրո բացակայությունն է չարը։ Այն նման է ցրտին, որ հայտնվում է, երբ չկա ջերմություն, կամ խավարին, որ տիրում է, երբ չկա լույս։
Պրոֆեսորը նստեց իր տեղը։

Ոտնահետքեր...

Ուժասպառ ճամփորդը քարշ էր գալիս ծովափով։ Հետ նայելով՝ նա ավազի վրա տեսնում էր իր ոտնահետքերի միայնակ հետագիծը։ Գիտակցությունը կորցնելով՝ ճամփորդը հանկարծ տեսավ ոտնահետքերի ևս մի շարան։ Նա բարձրացրեց աչքերը և իր կողքին տեսավ Աստծուն։ «Մի՛ հուսահատվիր։ Ես քեզ երբեք չեմ լքի։ Քո գոյության ամեն մի ակնթարթ, նույնիսկ ամենածանր պահերին ես միշտ կողքիդ կլինեմ»։
Կյանքն արագ անցավ։ Ալեհեր ու տանջահար ճամփորդն էլի թափառում էր Կյանքի Օվկիանոսի ափով։ Վերջին անգամ հետադարձ հայացք գցելով իր տարիներին՝ նա տեսավ, որ երբեմն ոտնահետքերի երկու շավիղներն ընդհատվում են, և միայնակ ձգվում է միայն մի ոտնահետքը. միայնակություն կյանքի ամենադժվարին պահերին։ Այնժամ ճամփորդը գոռաց Աստծո վրա. «Աստվա՜ծ իմ, դու ստախո՛ս ես։ Դու լքե՛լ ես ինձ։ Նայի՛ր իմ կյանքի ամենավտանգավոր օրերին. այնտեղ միայն ի՛մ ոտնահետքերն են»։
«Սիրելի՛ս,- հանգիստ պատասխանեց Աստված,- Դու սխալվում ես. Դրանք ոչ թե քո ոտնահետքերն են, այլ իմ, որովհետև կյանքիդ ամենադժվարին պահերին ես քեզ ձեռքերիս վրա եմ տարել»

Звонок от Господа Всемогущего

  Однажды в субботу, перед тем, как идти домой, пастор решил позвонить своей жене. Было уже почти 10 вечера, но жена не брала трубку. Пастор выждал двадцать гудков, но жена так и взяла трубку. Через некоторое время он снова набрал домашний номер, и жена сразу же ответила. Пастор спросил, почему она так долго не поднимала трубку, когда он звонил в первый раз, но она ответила, что никакого звонка до этого не было.
 
  Этот случай был бы забыт, если бы через два дня в кабинете пастора не раздался телефонный звонок. Звонивший мужчина, говорил о каком-то звонке с этого номера в субботу вечером. Пастор долго не мог понять, о чем идёт речь. Тогда мужчина сказал:
 
  — Кто-то позвонил с вашего номера, но я так и не поднял трубку…
 
  Внезапно пастор вспомнил о случившемся с ним казусе, и сразу же извинился за то, что побеспокоил этого человека. Он объяснил ему, что хотел позвонить домой, но, видимо, набрал неверный номер…
 
  Звонивший мужчина, недослушав, перебил служителя:
 
  — Разрешите мне рассказать, что тогда произошло. Видите ли, в субботу вечером я собрался покончить с жизнью. Но перед тем, как совершить намеченное, я обратился к Богу в молитве, сказав, что если Он есть и если Он слышит меня, то пусть подаст мне знак. Именно в этот момент у меня зазвонил телефон. Я подошёл к аппарату и увидел на цифровом табло телефона надпись: «From: Almighty God…» [От: Господа Всемогущего…]. Я целую минуту со слезами смотрел на звонящий телефон и не смел поднять трубку.
 
  p.s. Церковь, в которой служил этот пастор, называется «Almighty God Tabernacle» [Господа Всемогущего Обитель]. Именно эта надпись была зарегистрирована в качестве «caller ID» в местной цифровой телефонной станции, которая и вывела ее на экран телефона этого мужчины.

Твой верный Друг

  Мой дорогой друг! Как ты поживаешь? Я посылаю тебе это письмо и желаю сказать тебе, как сильно Я люблю тебя и забочусь о тебе. Я желаю стать частью твоей жизни.
  Сегодня утром, когда ты пробудился, Я был с тобою во свете Моего красивого восхода солнца, которым была наполнена твоя комната. Я надеялся, что ты скажешь Мне «Доброе утро!». Но ты не сделал этого. Я подумал ,может быть, было немного рано, чтобы заметить Меня.
  Снова Я хотел обратить твое внимание, когда ты открыл дверь и вышел во двор. Я нежно поцеловал твое лицо ветерком, надеясь, что в нем ты увидишь, как чудно Я сотворил мир, в котором ты живешь.
  В этот день Я наблюдал за тобою, когда ты беседовал с некоторыми твоими друзьями. О, как Я хотел, чтобы ты побеседовал со Мной также. Я ожидал и ожидал, но ты пошел своим путем.
  Весь день Я ждал, что ты будешь со Мной, но у тебя было так много дел, что не нашлось, ни одной минутки для встречи со Мной.
  К вечеру Я послал тебе красный закат солнца. Потом поморгал тебе тысячу раз Моими звездами, надеясь, что ты увидишь Меня. Но ты этого не заметил.
  Ночью, когда ты пошел домой спать, Я осветил твое лицо светом луны, чтобы ты знал, что Я с тобой. Я надеялся, что ты поговоришь со Мной, но ты не сказал, ни слова. Оттого Мне стало больно.
  Все же Я смотрел на тебя всю ночь и думал, что ты, может быть, скажешь Мне «Доброе утро!», когда встанешь.
  Каждый день Я являюсь тебе многими чудными путями, надеясь, что ты примешь Меня, как своего Пастыря, ибо только Я один могу удовлетворить все твои нужды. Моя любовь к Тебе глубже, чем океан. Если бы ты знал, как близко Я хочу быть к тебе и помогать тебе.
  Но Я хочу, чтобы ты призвал Меня, попросил Меня…поговорил со Мной! Прошу, не забудь Меня! Я имею многое, чем хочу поделиться с тобой.
  Я буду ожидать тебя, потому что Я люблю тебя.
 
  Надеюсь скоро услышать от тебя, твой верный Друг Иисус!