понедельник, 6 августа 2012 г.

Թերիլուծությունները


Թերիլուծությունները
Դատն ու բանբասանքը մեր ժամանակներում դարձել են սովորական և պահանջված զբաղմունք,դրա տարածմանը և էվոլուցիային աղետալիորեն նպաստում է համացանցը,որը լցված է միլիոնավոր եթե ոչ միլիարդավոր ու ավելի հերհյուրանքներով,սուտ ու փուճ nonsenseացիաներով,՛՛հավաստի տեղեկություններով,՛՛անկախ լրագրողաական բացահայտումներով՛՛  ինքնամոռաց քոմենթներով և այլն:Որ բանբասելը լավ չէ, գիտենք բոլորս,բայց ՛՛չգիտենք՛՛՝ որն է բանբասանքը կամ դրա սահմանները:Բանբասանքը միտված չարախոսություն է որոշակի կարծիք ստեղծելու նպատակով,որոշ առումներով նաև մանիպուլացիա է:Արդյուք, երբ մենք մեզ լիիրավ ազատությունն ենք վերապահում քննարկելու ու վերլուծելու ,գնահատելու այլոց կյանքն ու վարքը,հայացքներն ու նկրտումները,ապա չենք բամբասում կամ տեղեկություններով ժագլյորություն չենք անում...:Եվ դա անում ենք առանց խղճի խայթի կամ որևէ մտավախության,առանց ստուգելու տեղեկությունների իսկությունը՝ դրանց ավելացնելով մեր հիմնավոր ՛՛փորձագիտական կարծիքները՛՛:Բամբասանքը վաղուց արդեն դադարել է լինել ՏՏ-ի /տնային տնտեսուհիների/ մենաշնորհը,կին թե տղամարդ,մեծ թե փոքր ամենքը խոսում են  ամենքի ու ամենի մասին:Մենք համակարգչային enter-ով հեշտությամբ  հրապարակում ենք մեր ՛՛քաղաքացիական դիրքորոշումներն՛ այս կամ այն հարցի շուրջ՝ հաճախ ոտնահարելով մյուսների քաղաքացիական իրավունքները:Մենք հեշտությամբ տեսակավորում ենք մարդկանց,պիտակավորում,գնահատականներ տալիս՝ մտավախություն անգամ չունենալով որ դա կարող է վճռական/բառիս վատ իմաստով/ անդրադառնալ որևէ անհատի կամ խմբի վրա:Խոսքի ազատությունը վերածվել է խոսքի սանձարցակության ,այն ինչ իրավունքների հակառակ կողմում պարտավորություններն են,բայց երկրորդ մասը սովորաբար մոռացության է տրվում:Մեր քաղաքացիական պարտավորություններից է հարգել մեզ պես չմտածող մարդկանց տեսակետը՝,ընդունել նրանց այնպիսին ինչպիսին կան,հանդուրժել,եթե հնարավոր է օգնել,բայց ոչ մի դեպքում սևացնել,ստորադասել,վիրավորել:Եվ հիմա,երբ այդքան քննարկվում է այլ կրոնական համոզմունքներ ունենալու թեման,ապա մի ստվար զանգված իրենց պատմական առաքելությունն են համարում հանդես գալ ինչ որ անորակ copy paste-երով,վիդիոններով,բլոգներով ու գրառումներով՝ անհույս փորձելով իրենց մեղմ ասած ոչ կոմպիտենտ ,բայց միայն ջրի երեսին մնալուն մտված կարծիքը հայտնել,типа я тоже здесь…նրանք ինչ-որ չճշտված ու միախռնված տեղեկություններով ծիծաղելիորեն անգրագետ հոգեբանական վերլուծություներն են անում՝ Ֆրոյդին ուղղարկելով գրողի ծոցը,մարդկանց կրոնական հայացքներն են բնութագրում և դա անում են դյուքանության մակարդակի կամ  հավուր փալանչու:Այն ինչ դրա իրավունք ու կոմպիտենտությունն ունեն քիչ՝ շատ քիչ մարդիկ՝ հոգևորակնները, այն էլ ոչ բոլոր:Բայց արի ու տես,որ որոշ նորելուկ լրագրողներ՝ որպես լավագույնս ներկայանալու դասական փորձ, մեջ են բերում աղանդավորության թեման՝ որպես ազգային անվտանգության կարևորության հարց:Նրանք վերլուծում են,իսկ ավելի ճիշտ՝ թերլուծում  են՝ առանց տիրապետելու ոլորտի նրբություններին.կարևորը դիտումներն են,կարևոր չէ՝ ինչ կարող են զգալ հազարավոր ,մեղմ ասած,ոչ այնքան վատ ՀՀ քաղաքացիններ, երբ որպես սուրբ պարտականություն՝ որոշ թերլուծողներ հերթական ինքնսպանությունը վերագրում են որևիցէ կրոնական կազմակերպությանը:Զրպարտում են,մեղադրում են ու դա անում են վատագույնս,թշնաբար,և հուսամ՝ գոնե անգիտակցաբար:


Հ.Գ. Հնարավոր է ինձ էլ մեղադրեք դատելու կամ գնահատակններ տալու համար:Երևի չեք սխալվի,սակայն սա պատասխան գնահատական է,նրանց ով առանց երկաար-բարակ մտածելու հոկտեմբերիկի պես պատրաստակամ են գոռալու այն ,ինչ պետք է գոռալ:Գրառումս  ոչ այնքան քննադատություն է,որքան  սթափության կոչ: Եվս մեկ միտք ,բայց արդեն մայր Թերեզայից.՛՛ Եթե դուք սկսեք դատել մարդկանց, ձեզ ժամանակ չի մնա, որպեսզի նրանց սիրեք:՛՛

Комментариев нет:

Отправить комментарий